Het is moeilijk te geloven dat mijn eerste echte mountainbiketocht meer dan 25 jaar geleden is en toch kan ik het me nog heel goed herinneren: In de zomer van 1991 haalde onze jarenlange gast Gustl Vetter me over om met hem mee te gaan op een MTB-tocht. We waren een beetje "underpowered" naar hedendaagse maatstaven - CroMo frame, velgremmen, starre voor- en achterkant.

Ik kende nog geen mountainbiketochten, dus besloot ik een route te nemen die ik normaal alleen te voet aflegde - over het Grauner Joch naar de Roen (2.116 m). Vandaag de dag zou ik natuurlijk iedereen die meekomt zoals wij toen meteen afraden om het te doen. De tocht heeft immers een hoogteverschil van meer dan 2.000 meter en is absoluut niet geschikt voor beginners. Maar we gingen door. Opgeven was uitgesloten. Hoewel het water ruim voor de top op was, hebben we toch doorgezet. Alsof dat nog niet genoeg was, waren de laatste twee kilometer voor de Roenspitze nog eens 400 hoogtemeters. Alles over gravel, lekker hobbelig.

Maar het gevoel eindelijk de top van de Roen te bereiken was onbegrijpelijk mooi, en het prachtige uitzicht op de Ortler, Brenta, Dolomieten en de Alpenhoofdkam was beloning genoeg. Ik weet nog precies hoe de wandelaars zich over ons verwonderden - zoiets hadden ze waarschijnlijk nog nooit gezien.

Kort na de Roen stopten we bij de Romenoalm en probeerden onze waterbalans te herstellen. Maar het was tevergeefs. Toch kwam ik tijdens deze tocht tot het besef dat ik dit in de toekomst bij mezelf en mijn gasten wil doen. Dit ongelooflijke gevoel van succes na een tour is gewoon elke inspanning waard!

Na een jaar van voorbereiding, zoeken en opnemen van tochten, begon ik in 1993 met ons "Biker Week" programma, dat vandaag de dag nog steeds bestaat. En als iemand me vandaag vraagt naar mijn favoriete toertocht, kan ik met overtuiging zeggen: de toertocht naar de Roen!